Το άλσος με τα πλατάνια ξεκίνησε να φυτεύεται το 1957. Τη χρονιά εκείνη  το κοινοτικό συμβούλιο της Σκοτούσσας πήρε την απόφαση να δενδροφυτεύσει μία περιοχή στα δυτικά του χωριού, κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή. Οι ιθύνοντες της εποχής εκείνης ήθελαν να έχουν μία εναλλακτική λύση για το πανηγύρι. Οι λεύκες στα Χιλιόδενδρα ήταν ήδη 20 ετών (είχαν φυτευτεί το 1937), μερικές είχαν αρχίσει να πέφτουν όταν φυσούσε δυνατός βοριάς και έπρεπε να προετοιμαστούν κατάλληλα για να μπορέσουν να διατηρήσουν την αίγλη του πανηγυριού. Επελέγη λοιπόν το μέρος, υπήρξε όμως διαφωνία για το είδος των δένδρων που θα φυτεύονταν. Οι ντόπιοι κοινοτικοί σύμβουλοι, εξοικειωμένοι με τις λεύκες, επέμεναν ότι έπρεπε και πάλι να φυτευτεί το ίδιο δένδρο. Ο μόνος που είχε διαφορετική άποψη ήταν ο γραμματέας της κοινότητας Γεώργιος Καδρής. Από την προηγούμενη θητεία  του γνώριζε αρκετά πράγματα σχετικά με τα δένδρα και ήταν αυτός που πρότεινε να φυτευτούν πλατάνια. Η γνώμη του συνάντησε την αρχική δυσπιστία των μελών του κοινοτικού συμβουλίου, τελικά όμως κατόρθωσε να τους μεταπείσει και να τους δώσει να καταλάβουν ότι τα πλατάνια θα μπορούσαν να μείνουν για δεκαετίες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Η φύτευση των δένδρων έγινε με την προσωπική και εθελοντική εργασία όλων των κατοίκων του χωριού. Με τα φτυάρια τους άνοιξαν επιμήκη αυλάκια, με πολύ καλή ευθυγράμμιση, μέσα στα οποία τοποθετήθηκαν τα πλατάνια. Έτσι είχαν τη δυνατότητα να τα ποτίζουν, σε περίπτωση που δεν επαρκούσε το βρόχινο νερό. Τα πλατάνια αναπτύχθηκαν πολύ γρήγορα και από το 1965 το πανηγύρι μεταφέρθηκε στο υπέροχο άλσος που είχε δημιουργηθεί.

Σήμερα, εξήντα και πλέον χρόνια μετά τη φύτευση του, το άλσος με τα πλατάνια εξακολουθεί να αποτελεί πόλο έλξης τόσο για τους κατοίκους της Σκοτούσσας όσο και για τους επισκέπτες. Επιπλέον, κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτεμβρίου, κάτω από τη σκιά που προσφέρουν τα πλατάνια, τελείται με ιδιαίτερη επιτυχία το πανηγύρι της Σκοτούσσας, δικαιώνοντας  πλήρως  τον Γεώργιο Καδρή που είχε την ιδέα να φυτευτούν πλατάνια.

Ο Γεώργιος Καδρής γεννήθηκε  στη Νιγρίτα το 1908.  Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Νιγρίτας και παρακολούθησε στη Θεσσαλονίκη εμπορικές σπουδές και ξένες γλώσσες στην εμπορική σχολή Κωνσταντοπούλου.

Ο Γεώργιος Καδρής

Το 1927 προσελήφθη ως έκτακτος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών με την ειδικότητα του Ελεγκτή Δήμων και Κοινοτήτων.

Το 1929 τοποθετήθηκε γραμματέας στην κοινότητα  Δήμητρα όπου παρέμεινε μέχρι το 1935. Στη συνέχεια διορίστηκε στην κοινότητα της Αγγίστας όπου παρέμεινε μέχρι το 1940. Το Κοινοτικό Συμβούλιο της Αγγίστας, εκτιμώντας τις πολλαπλές υπηρεσίες του και την ακατάβλητη προσπάθεια του για την αναδημιουργία της Κοινότητας έδωσε με απόφαση του το όνομα του στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Ο δρόμος αυτός χάρη στις επίμονες προσπάθειες του Γ. Καδρή είχε δενδροφυτευτεί με καλλωπιστικά δένδρα.

Το 1941, μετά την εισβολή των Βουλγάρων, κατέφυγε στα Κουφάλια όπου συνέχισε να εργάζεται ως Γραμματέας μέχρι και το 1945. . Επανήλθε στην Αγγίστα το 1945 και από την 1η Δεκεμβρίου 1948 ξεκίνησε να εργάζεται ως Γραμματέας στην κοινότητα Σκοτούσσας.

Ο Γ. Καδρής αντιμετώπιζε διάφορα κινητικά προβλήματα (μετακινούνταν με πατερίτσες και ένα μικρό τρίκυκλο), είχε ήπιο και μειλίχιο χαρακτήρα και ήταν  συμπαθής σε όλους τους χωριανούς στη Σκοτούσσα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Σκοτούσσα ανέπτυξε ιδιαίτερη συνδικαλιστική δράση με σκοπό να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι κοινοτικοί υπάλληλοι. Στα πλαίσια της συνδικαλιστικής του δράσης διετέλεσε Πρόεδρος των Κοινοτικών Υπαλλήλων του Νομού Σερρών, ακολούθως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης  και τέλος δεύτερος Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Κοινοτικών Υπαλλήλων. Για τη δράση του αυτή το Κοινοτικό Συμβούλιο της Σκοτούσσας είχε υποβάλει αίτημα στο Εθνικό Βασιλικό Ίδρυμα  προκειμένου να του απονεμηθεί «Διακριτικό Παράσημο» (20 Σεπτεμβρίου 1960).

Το 1961 συνταξιοδοτήθηκε αλλά  συνέχισε  τη συνδικαλιστική του δράση αυτή το φορά για την επίλυση των προβλημάτων των συνταξιούχων κοινοτικών υπαλλήλων. Το  1965 έλαβε το αξίωμα του Προέδρου της Πανελλήνιας Οργάνωσης συνταξιούχων Κοινοτικών Υπαλλήλων. Απεβίωσε το 1968.

Επειδή

η φύτευση  του άλσους με πλατάνια ήταν ιδέα του Γ. Καδρή

το ενδιαφέρον του για τη δενδροφύτευση το επέδειξε και σε άλλες κοινότητες όπου εργάστηκε

εργάστηκε ανελλιπώς για να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης τόσο των κοινοτικών υπαλλήλων όσο και των αντίστοιχων συνταξιούχων

το Κοινοτικό Συμβούλιο Σκοτούσσας επιθυμούσε να τον τιμήσει ήδη από το 1960

Για όλους αυτούς τους λόγους προτείνεται η μετονομασία της περιοχής Άλσος Πλατάνια σε Άλσος Πλατάνια «Γεώργιος Καδρής».

Προτείνεται η τοποθέτηση μαρμάρινης πλάκας καθώς επίσης και η τοποθέτηση ενημερωτικής πινακίδας.

Η αίτηση που υποβλήθη στο Δήμο Ηράκλειας σχετικά με την ονομασία του Άλσους Πλατάνια σε άλσος “Πλατάνια Γεώργιος Καδρής”.

Κείμενο: Σύκας Νικόλαος

Μοιράσου το