Το Θεατράκι της Σκοτούσσας

Στη Σκοτούσσα οι αγώνες πάλης μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1970 διεξάγονταν στο χώρο του γηπέδου ποδοσφαίρου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο χώρος διεξαγωγής μεταφέρθηκε εντός του χώρου της πανήγυρης και συγκεκριμένα μεταξύ της σιδηροδρομικής γραμμής και του παιδικού σταθμού.

Στο χώρο εκείνο παλαιότερα γινόταν το ζωοπάζαρο. Στα τέλη του 1970 οι ανάγκες των κατοίκων του σερραϊκού κάμπου είχαν αλλάξει σε ότι αφορά το ζωικό κεφάλαιο και το ζωοπάζαρο σταμάτησε να διεξάγεται. Έτσι αποφασίστηκε η κατάλληλη διαμόρφωση του χώρου προκειμένου να εξυπηρετεί τη διεξαγωγή των αγώνων πάλης. Το πλεονέκτημα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό αφού οι αγώνες πλέον θα μπορούσαν να διεξαχθούν πλησίον της πανήγυρης και θα μπορούσαν να προσελκύσουν περισσότερους θεατές.

Ο χώρος έλαβε κυκλική διαμόρφωση, περιφράχθηκε και περιμετρικά αυτού φυτεύτηκαν δένδρα. Στο χώρο διεξάγονταν οι αγώνες πάλης, ενώ κατά τη διάρκεια της πανήγυρης ο Πολιτιστικός Σύλλογος οργάνωνε λαϊκές βραδιές ή συναυλίες. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου, έγινε μια προσπάθεια να δενδροφυτευτεί ο χώρος με πλατάνια.

Ο χώρος διαμορφώθηκε εκ νέου στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Συγκεκριμένα επί προεδρίας του Δημητρίου Άντζου κατασκευάστηκαν εξέδρες που μπορούν να φιλοξενήσουν περίπου 300 καθήμενους θεατές. Επιπλέον, αντιδιαμετρικά της εξέδρας των θεατών, διαμορφώθηκε εξέδρα και παρασκήνια για τους συντελεστές των πολιτιστικών εκδηλώσεων (συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις), καθώς επίσης και για την Επιτροπή των αγώνων πάλης. Έτσι από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 διαμορφώθηκε το Θεατράκι της Σκοτούσσας το οποίο σε συνδυασμό με την φωταγώγηση που διέθετε μπορούσε να φιλοξενήσει κάθε είδους εκδήλωση.

Στη διάρκεια των αγώνων πάλης του 1991 (11 Σεπτεμβρίου 1991) και ενώ παρακολουθούσε τους παλαιστές, άφησε την τελευταία του πνοή ο Ιωάννης Βρίτκας που υπήρξε για δεκαετίες κριτής των αγώνων πάλης. Στη διάρκεια της πανήγυρης του 2015, το Κοινοτικό Συμβούλιο Σκοτούσσας αποφάσισε να τον τιμήσει για την προσφορά του στην πάλη και τοποθέτησε στο Θεατράκι μια τιμητική μαρμάρινη πλάκα.

Ο Ιωάννης Βρίτκας γεννήθηκε στο χωριό Σκοτούσσα στις 11/09/1911. Το χωριό τότε ονομαζόταν Πρόσνικ και ανήκε στο οθωμανικό κράτος. Ο πατέρας του Γεώργιος καταγόταν από το Βαμβακόφυτο(Σάβιακο) Σερρών και είχε έρθει στη Σκοτούσσα το 1898 σε ηλικία 12 ετών. Μετά την οριστική απελευθέρωση του χωριού από τους Τούρκους και τους Βούλγαρους, ο μικρός Γιάννης φοιτά στο Δημοτικό Σχολείο Σκοτούσσας. Αγαπούσε τα γράμματα και γι’ αυτό μετά την αποφοίτηση από το Δημ. Σχολείο θέλησε να συνεχίσει στο Γυμνάσιο. Γράφτηκε στο Γυμνάσιο Σερρών, αλλά μετά 1 χρόνο, λόγω των δύσκολων οικονομικών συνθηκών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του. Το πάθος του για τα γράμματα τον οδήγησε στην ιερατική σχολή της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σερρών. Εκεί συνέχισε τις σπουδές του στη Βυζαντινή μουσική. Εκτός από τα γράμματα, αγαπούσε και τον αθλητισμό. Οι μεγάλες του αγάπες ήταν η ιππασία και η πάλη. Το 1940 μαζί με άλλους συγχωριανούς του έφυγε για το μέτωπο της Αλβανίας. Από τις τάξεις του ιππικού συμμετείχε σε όλους τους νικηφόρους αγώνες στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Μετά το τέλος και του εμφυλίου πολέμου δραστηριοποιείται ενεργά με τα δύο αθλήματα που υπεραγαπά, ενώ παράλληλα είναι ψάλτης στην εκκλησία του χωριού. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 συμμετείχε και διακρίθηκε σε πολλούς αγώνες ιππασίας που γίνονταν κατά τη διάρκεια της πανήγυρης. Παράλληλα συμμετείχε ως κριτής σε όλους του αγώνες πάλης που γίνονταν στα χωριά του κάμπου των Σερρών. Όταν πλέον η ηλικία του δεν του επέτρεπε να συμμετέχει ως κριτής, συνέχισε να παρακολουθεί ως θεατής τους περισσότερους αγώνες πάλης. Έλεγε συχνά στα εγγόνια του ότι θα του αρκούσε να φτάσει τα 80 χρόνια ζωής. Απεβίωσε στο χώρο της παλαίστρας, παρακολουθώντας το αγαπημένο του άθλημα στις 11/09/1991, ακριβώς μόλις έγινε 80 χρονών.

Κείμενο: Σύκας Νικόλαος